Χρυσόσκονη από κάρβουνο!

Σήμερα είναι μια μέρα από αυτές, που το σύστημα μου υπόκειται σε κάτι περίεργες, αλλεπάλληλες ψυχολογικές μεταπτώσεις. Ίσως να φταίει ο καιρός με τα σκούρα μολυβένια σύννεφα και την βροχή, που δεν λέει να καταλαγιάσει. Ό,τι και να είναι αυτό που συμβαίνει τελοσπάντων, εγώ δράττομαι της ευκαιρίας, να αράξω μπροστά από την πλάσμα τηλεόραση και να ξεχαστώ για λίγο, με τα πλασματικά προβλήματα ανθρώπων που δεν γνωρίζω.

Το σύμπαν συνωμοτεί απόλυτα με τη διάθεση μου και πέφτω πάνω σε ένα επεισόδιο του Next Top Model. 

Ένα αδύνατο ξανθό κοριτσάκι με έντονο σαγόνι, φοράει ένα εξωγήινο φόρεμα με κάτι φουσκωτά μανίκια και με εντολές του φωτογράφου, γουρλώνει τα μάτια και κάνει κάτι γκριμάτσες τρόμου, που θα τις ζήλευε και η Λίντα Μπλερ στον Εξορκιστή.

"Wonderful!Keep it that way", ουρλιάζει "ο ειδικός" από πίσω και στη συνέχεια της δίνει συγχαρητήρια, γιατί ήταν λέει καταπληκτική και το 'χει. Μπορεί κάποιος να μου εξηγήσει τι εννοούν όλοι, όταν λένε ότι το 'χεις;

Εγώ όταν ακούω τη λέξη "top model", το φτωχό μου το μυαλό πάει σε κάτι δίμετρες θεές, με έντονη προσωπικότητα και ταμπεραμέντο τύπου Ζιζέλ, που αποτελούν την φαντασίωση όλου του αρσενικού πληθυσμού.

Σε καμία περίπτωση όμως, δεν πάει, όση πίεση και να του ασκήσω, σε καχεκτικά κοριτσάκια με ακμή και το κυριότερο σε κοριτσάκια που δεν μπορούν να συντάξουν σωστά, μια απλή πρόταση στα ελληνικά. Φυσικά θα μου πείτε και δικαιολογημένα, οι Ελληνίδες είναι μειονότητα σε αυτό το παιχνίδι αλλά αυτό είναι ένα άλλο κεφάλαιο και ας μην το συζητήσουμε καλύτερα.

Έβλεπα τις προάλλες την Καγιά, να τους κάνει μαθήματα πώς να περπατάνε με φορέματα υψηλής ραπτικής και έμεινα στήλη άλατος. Με ύφος σαράντα καρδιναλίων και περισσή σοβαροφάνεια, λες και θα τους δίδασκε τη θεωρία της πυρηνικής φυσικής, τους είπε: "Ψηλά το κεφάλι, έγω το στήθος και λεγκάτο. Λεγκάτο! Λεγκάτο σημαίνει χαλαρά τα χέρια κορίτσια."

Τρέχω αμέσως και ξεφυλλίζω το σκονισμένο μου ιταλικό λεξικό. Legato σημαίνει δεμένος. Ευτυχώς μου έφυγε το άγχος, που με κατέλαβε προηγουμένως ότι ίσως και αυτά τα λίγα που ξέρω, τελικά δεν τα ξέρω καθόλου.

Έρχεται η σειρά των κριτών, οι οποίοι έχουν βάλει στο στόχαστρο μια κοπέλα, η οποία είναι λέει υπέρβαρη, έχει χοντρά πόδια και πρέπει να χάσει επειγόντως κιλά. "Μα 57 κιλά είμαι και έχω ύψος 1.70", λέει το κορίτσι, και εγώ νιώθω να μου ανεβαίνει το αίμα στο κεφάλι, επειδή αυτές οι αναλογίες κατι μου θυμίζουν. Τρέχω στη ζυγαριά, σταυρώνοντας ταυτόχρονα τα δάχτυλα μου, μήπως γίνει κανένα θαύμα και με δείξει λιγότερο.

Καταστροφή! Η ζυγαριά κόλλησε στα 60! Αν με έβλεπε ο κύριος Κοτέντος θα με μούντζωνε, για τη μάνα μου ας μην το σκέφτομαι καλύτερα.

Εδώ έπαθα κρίση εγώ, που η εφηβεία μου έχει περάσει προ αμνημονεύτων ετών, τι θα πάθει το δεκαεξάχρονο κοριτσάκι με τις μειωμένες άμυνες και τις λανθασμένες προσλαμβάνουσες, αναρωτιέμαι. Τι πρότυπα θα έχει στο μυαλό του, τη στιγμή που κάποιοι στέλνουν το μήνυμα, πως ένα ζευγάρι ωραία πόδια αποτελούν το εισιτήριο, για να ανοίξουν οι πόρτες της γκλαμουριάς και της χλιδής.

Ξέχασαν όμως να του πουν, πώς αυτά τα ωραία πόδια σε βάθος χρόνου, δεν θα είναι πια τόσο ωραία και θα απομείνουν γυμνά, χωρίς εφόδια σε ένα κόσμο σκληρό, πασπαλισμένο από χρυσόσκονη.

Άρια Σωκράτους