ΣΕ ΦΟΝΤΟ ΚΟΚΚΙΝΟ

Γράφει η Άρια Σωκράτους

Και ξαφνικά η χώρα βάφτηκε στο κόκκινο, το  κόκκινο του αίματος και της φωτιάς, το ίδιο βαθύ κόκκινο χρώμα που έχουν τα πυρά της κολάσεως, τα οποία την αποφράδα μέρα της 5^ης Μαίου 2010 πήραν σάρκα και οστά στην οδό Σταδίου 25, μέσα στο νεοκλασικό κτίριο της Marfin.

Τέσσερις αθώες ψυχές, η μία αγέννητη, πριν καν προλάβει να αντικρύσει το φως του ήλιου, πέταξαν τα φτερά τους με προορισμό το άπειρο, την αιωνιότητα της ψυχής τους.

Τέσσερις ψυχές γεμάτες ζωή, όνειρα, σχέδια, φιλοδοξίες που το μόνο τους έγκλημα ήταν ότι πήγαν να εργαστούν, ως είθισται κάθε ευσυνείδητος υπάλληλος, τη δεδομένη χρονική στιγμή, στον συγκεκριμένο χώρο.

«Εγκλημάτισαν» απέναντι στον ίδιο τους τον εαυτό απλά και μόνο επειδή δεν εκτίμησαν σωστά την έκβαση της κατάστασης όπως διαμορφώθηκε το απόγευμα της ίδιας μέρας και παρέμειναν στο πόστο τους, πιστοί στρατιώτες στο καθήκον τους.

Διακόσιες χιλιάδες άνθρωποι, αγανακτισμένοι πολίτες ξεχύθηκαν στους δρόμους για να υπερασπιστούν τις ζωές τους και την εθνική τους ανεξαρτησία επειδή το προεκλογικό πρόγραμμα που του υποσχέθηκαν αθετήθηκε και καταρρακώθηκε, επειδή τώρα απαιτείται η πλήρης υποδούλωση της εθνικής τους ελευθερίας και τους αναγκάζουν να ζουν κάτω από το όριο της φτώχιας. Πού είναι τα χρέη των νοικοκυριών που θα διαγράφονταν; Πού είναι η αξιοκρατία; Πού είναι η αποδοση δικαιοσύνης και η παραδειγματική τιμωρία αυτών που κατασπατάλησαν το δημόσιο χρήμα προς δικό τους ώφελος;

Αντί των προεκλογικών δεσμεύσεων εισπράττουν ωμή κοροιδία  και ραγιάδικη αντιμετώπιση. Η εθνική τους ανεξαρτησία υποθηκεύεται στις επιταγές του Διεθνούς Νομισματικού Ταμείου.

Κάποιοι προσπάθησαν να στηλιτεύσουν και να υποδαυλίσουν τον αγώνα και την πορεία όλων αυτών των ανθρώπων με βόμβες μολότοφ.

Τέσσερα αθώα θύματα που θυσιάστηκαν άδικα στο βωμό της προβοκάτσιας των αναρχικών με την κουκούλα, των αναρχικών ομάδων χωρίς πρόσωπο που άγονται και φέρονται ως μαριονέτες ενός σάπιου πολιτικά συστήματος, που αντί για ψυχή έχουν ένα κατευθυνόμενο τηλεκοντρόλ που ελέγχεται από τους συνήθεις γνωστούς άγνωστους και τους οποίους κανείς δεν αγγίζει, κανείς δεν συλλαμβάνει. Μέχρι που ο κόσμος ξεχάσει το γεγονός αυτό και έρθει η σειρά της επόμενης Αγγελικής, του επόμενου Νώντα, της επόμενης Παρασκευής.

"Λαέ να ξέρεις ότι όποιος ξεσηκωθεί για να υπερασπιστεί τη δημόσια αρετή και ηθική, θα καταβληθεί από τους εξευτελισμούς, κάθε φίλος της λευτεριάς θα βρίσκεται πάντα ανάμεσα σε ένα καθήκον και σε μια συκοφαντία, να θυμάσαι ότι αυτοί που δεν θα μπορούν να κατηγορηθούν για προδοσία, θα κατηγορηθούν για φιλοδοξία", είχε πει ο Ροβεσπιέρος περί τα τέλη του 18^ου αιώνα και ποιός θα φανταζόταν πώς σήμερα, το έτος 2010 τα λόγια του θα ήταν τόσο επίκαιρα όσο ποτέ άλλοτε.