ΚΟΙΝΩΝΙΑ ΣΤΟ «ΚΟΚΚΙΝΟ»

Γράφει η Άρια Σωκράτους

Σήμερα είναι μια από αυτές τις μέρες που η συγκινησιακή μου φόρτιση έχει χτυπήσει προ πολλού κόκκινο. Ένας απέραντος θυμός με ωθεί στο να σπάσω ο,τιδήποτε βρίσκεται σε ακτίνα μικρότερη των δέκα μέτρων, μια αναβράζουσα οργή μου πλακώνει το στήθος και μια ανείπωτη θλίψη διακατέχει όλο μου το είναι.

«Ποιότητα α λα κρεμ» για μεσημέρι

της Άριας Σωκράτους

Σήμερα νιώθω μια υπέρτατη χαρά και αγαλλίαση να ξεχειλίζει από τον ταλαιπωρημένο ψυχικό μου κόσμο. Για την ακρίβεια πάσχω από το σύνδρομο της υπερκινητικότητας και της αποσπασμένης προσοχής. Και όλα αυτά από χαρά και ανακούφιση. Και μην πηγαίνει το μυαλό σας στο πονηρό. Η αιτία είναι μία. Η καθυστερημένη και αναπάντεχη, πλην όμως αναγκαία στροφή των μεσημεριανών εκπομπών προς την ποιότητα.

Γιατί μην μου πειτε ότι δεν προσέξατε ότι τις τελευταίες τρεις μέρες η εκπομπή της Χριστίνας Λαμπίρη έπαψε πλέον να ασχολείται με το έπος του μήνα που δεν είναι άλλο από την γνωστή και μη εξαιρετέα Τζουλιάδα με το γαρνιρισμένο και πλασματικό life style και έστρεψε το ενδιαφέρον της στο ωμό και ρεαλιστικό life style της πλατείας Αμερικής, της Ομόνοιας, του Κολωνού και των υποβαθμισμένων περιοχών της Αθήνας.

Χρυσόσκονη από κάρβουνο!

Σήμερα είναι μια μέρα από αυτές, που το σύστημα μου υπόκειται σε κάτι περίεργες, αλλεπάλληλες ψυχολογικές μεταπτώσεις. Ίσως να φταίει ο καιρός με τα σκούρα μολυβένια σύννεφα και την βροχή, που δεν λέει να καταλαγιάσει. Ό,τι και να είναι αυτό που συμβαίνει τελοσπάντων, εγώ δράττομαι της ευκαιρίας, να αράξω μπροστά από την πλάσμα τηλεόραση και να ξεχαστώ για λίγο, με τα πλασματικά προβλήματα ανθρώπων που δεν γνωρίζω.

Το σύμπαν συνωμοτεί απόλυτα με τη διάθεση μου και πέφτω πάνω σε ένα επεισόδιο του Next Top Model. 

«Ο κατήφορος» της πρώην καλλονής

Η σουρρεαλιστική ιστορία ζωής της πρώην εστεμμένης καλλονής Τζούλιας Αλεξανδράτου, με τις πρόσφατες πιπεράτες πινελιές της επικαιρότητας, μου θυμίζουν όλο και περισσότερο την πορεία ζωής της ηρωίδας του Γρηγορίου Ξενόπουλου στο καταπληκτικό λογοτεχνικό βιβλίο του «Ο κατήφορος».

Το μυθιστόρημα του Ξενόπουλου είναι γεμάτο με ένα ωμό ρεαλισμό που συγκλονίζει, ξαφνιάζει και νουθετεί με την ανάγλυφη περιγραφή ενός αποτρόπαιου κοινωνικού φαινομένου και των πρωταγωνιστών του.

Στα άδυτα του κυβερνοχώρου

Όταν πέφτει η νύχτα με πιάνει πάντα μια γλυκειά μελαγχολία και στο μυαλό μου στροβιλίζουν όλες οι σκέψεις με τις υπαρξιακές μου αναζητήσεις. Είναι αυτές οι ώρες της περισυλλογής που σου φαίνεται ότι διαρκούν αιώνες και σε κάνουν να βλέπεις ακόμη και το πιο μικρό πρόβλημα με μεγενθυντικό φακό.

Προσπαθώντας να ελαφρύνω για λίγο το μυαλό από τις βαρύγδουπες σκέψεις, χάνομαι για λίγο στο λαβύρινθο του διαδικτύου.

Όταν τα «αστέρια» πέφτουν

Σήμερα ξημερώνει μια ακόμη μέρα από αυτές που σε βάζουν στη διαδικασία να ψάχνεις απαντήσεις στα νεφελώδη φιλοσοφικά ερωτήματα της ύπαρξης της ανθρώπινης υπόστασης. Όμως τα αποτελέσματα της αναζήτησης αυτής είναι σχεδόν πάντα επώδυνα, ιδιαίτερα αν είσαι κι εσύ ένας ακόμη ευαίσθητος δέκτης.

Ιδιαίτερα όταν διαπιστώνεις ότι ζούμε σε μια εποχή όπου τα περισσότερα σύγχρονα μέσα ενημέρωσης και επικοινωνίας, με αποκορύφωμα την τηλεόραση, δεν είναι τίποτα άλλο από μια αδηφάγο κρεατομηχανή θεάματος που που κατασπαράζει ανελέητα τη λεία της.