«Για σένα ίσως να ήταν απλώς μια σαρκική επαφή αλλά για μένα αυτό που είχαμε, όπως και να το ονομάζεις αυτό, σήμαινε πάρα πολλά για μένα. Το γεγονός ότι δεν σου έδειχνα τα συναισθήματα που είχα για σένα ήταν απλώς η άμυνα μου σε συνδυασμό με τη γυναικεία μου περηφάνια που δεν μου επέτρεπε να πέσω στα μάτια σου. Ποτέ μου δεν σε παρακάλεσα, δεν έκλαψα μπροστά σου, δεν σε κυνήγησα επειδή δεν μου το επέτρεπε ο εγωισμός μου. Όταν όμως η σύντομη σχέση μας τελείωσε, μέσα μου διαλύθηκα σε μικρά κομμάτια τα οποία στη συνέχεια μάζεψα και συναρμολόγησα επειδή δεν άντεχα να βλέπω τον οίκτο μέσα στα μάτια σου. Από την αρχή ήμουν τρελά ερωτευμένη μαζί σου και εξακολουθώ να είμαι με αμείωτη ένταση μέχρι σήμερα. Όταν εσύ ερωτοτροπούσες με την κάθε τυχαία, τα μοντέλα που είχαμε στο πρακτορείο, την κάθε σταρλετίτσα που ευελπιστούσε να γίνει ηθοποιός, μοντέλο ή τραγουδίστρια και κάποιες από όλες αυτές τις επώνυμες που φιγουράρουν μέρα νύχτα στα περιοδικά και στις life style εκπομπές της τηλεόρασης χωρίς να έχουν κάτι ουσιαστικό να πουν, εγώ ζούσα ένα καθημερινό θάνατο που με σκότωνε αργά και βασανιστικά. Όμως σε καμία περίπτωση δεν έπρεπε να σου δείξω ότι με πείραζε και γι’αυτό και καθημερινά φορούσα τη μάσκα της ψυχρής, αγέλαστης και αδέκαστης επαγγελματία που το μόνο πράγμα που την ένοιαζε ήταν το χρήμα και η δόξα. Αγνοούσες το γεγονός πως εγώ κάθε βράδυ μετά τη δουλειά κλειδαμπαρωνόμουν σε αυτό το σπίτι και σπάραζα στο κλάμα για το παιδί που έχασα, τη μοναξιά μου και τη δυστυχία μου. Η ζωή μπορεί να μου έδωσε απλόχερα φήμη και λεφτά αλλά μου στέρησε την ευτυχία στα απλά και καθημερινά πράγματα που είχα χαρεί μόνο όσο ήμουν παιδί. Όλοι δικαιούμαστε μια δεύτερη ευκαιρία στην ευτυχία αλλά εγώ δεν την είχα ποτέ και δεν ξέρω τι φταίει για αυτό.»
Όταν σταμάτησε να μιλάει, ο Μάικ που τόση ώρα την άκουγε να μιλάει σκεφτικός χωρίς να τη διακόψει ούτε μια στιγμή, ξαναγέμισε το ποτήρι του με ένα διπλό ουίσκυ.
«Μαρλέν στεναχωριέμαι πάρα πολύ που σε ακούω να μιλάς έτσι. Πραγματικά πέφτω από τα σύννεφα επειδή δεν είχα ιδέα για τα αισθήματα που είχες για μένα τόσο καιρό. Δεν έτυχε ποτέ να μου μιλήσεις και νιώθω ότι πρέπει να απολογηθώ για κάτι που αγνοούσα ότι υπήρχε. Με φέρνεις σε πολύ δύσκολη θέση.», της είπε κοιτώντας την σαν χαμένος.
«Σε φέρνω σε δύσκολη θέση ε; Τότε μάλλον θα πρέπει να παρακάμψω την επόμενη μου ερώτηση επειδή ήδη γνωρίζω την απάντηση.», του είπε με ένα ειρωνικό μειδίαμα.
«Μην το παίρνεις στραβά Μαρλέν. Δεν το εννοούσα με τον τρόπο που το εξέλαβες εσύ.», απάντησε στεναχωρημένος.
«Μια χαρά το εξέλαβα Μάικ, μην ανησυχείς. Με ευγενικό τρόπο θέλεις να μου πεις πως δεν είσαι διαθέσιμος. Εδώ και καιρό έχω καταλάβει πως κάτι σου συμβαίνει. Είσαι αφηρημένος, πολύ σκεφτικός και δεν ασχολείσαι τόσο πολύ με τη δουλειά όπως παλιά. Ποια είναι Μάικ; Πες μου.»
«Τι εννοείς; Μαρλέν είσαι κουρασμένη, είχες μια πολύ δύσκολη μέρα και πρέπει να πας να ξαπλώσεις. Δεν ξέρεις τι λες.», της είπε σε έντονο ύφος.
«Εγώ ξέρω πολύ καλά τι λέω, εσύ μάλλον πας να με βγάλεις τρελή. Με την Ευγενία είσαι ερωτευμένος έτσι δεν είναι; Το έχω καταλάβει εδώ και καιρό από τον τρόπο που την κοιτάς και της συμπεριφέρεσαι αλλά βεβαιώθηκα απόψε από την σκηνή που έκανες στον Παπαδόπουλο όταν της πρότεινε συνεργασία. Όταν σου μίλησα στο τηλέφωνο, από την αντίδραση σου διαπίστωσα ότι είσαι τρελά ερωτευμένος μαζί της. Φάνηκε μάλιστα όταν εκμεταλλεύτηκες την αδιαθεσία μου και της πρότεινες να σε συνοδεύσει εκείνη στην εκδήλωση. Πρόσεξε Μάικ, πρόσεξε. Η Ευγενία δεν κάνει για σένα, είναι από άλλη πάστα. Είναι πολύ φιλόδοξη, πολύ καθωσπρέπει και από άλλο κόσμο, ήρεμο και ονειροπόλο. Εσύ όπως κι εγώ κουβαλάς στην πλάτη σου ένα φορτίο εμπειριών που σε βαραίνει σαν υψηλότοκο δάνειο χωρίς περιθώρια αποληρωμής. Είστε δυο δρόμοι παράλληλοι οι οποίοι δεν συγκλίνουν πουθενά. Άκουσε με. Μια ενδεχόμενη σχέση μεταξύ σας μόνο προβλήματα θα μπορούσε να προκαλέσει και δεν το λέω επειδή εγώ τρέφω αισθήματα για σένα χωρίς καμία ανταπόκριση αλλά επειδή πραγματικά το πιστεύω.»
«Δεν έχεις κανένα δικαίωμα να επεμβαίνεις στην προσωπική μου ζωή και με αυτό το εκνευριστικό δασκαλίστικο ύφος να μου λες τι θα κάνω. Το τι θα κάνω με την Ευγενία είναι δικός μου λογαριασμός και δεν σε αφορά. Όλα κι όλα Μαρλέν αλλά τα πάντα έχουν όρια. Δεν ήθελα να στο πω για να μην γίνει αυτό που έγινε μόλις τώρα αλλά αφού το κατάλαβες από μόνη σου, εγώ δεν έχω πλέον κανένα λόγο να στο κρύψω.», έκανε ο Μάικ θυμωμένα.
«Τελικά τόσο πολύ σε μάγεψε με την ομορφιά και τα καμώματα της Μάικ που δεν βλέπεις μπροστά σου από έρωτα; Ποτέ δεν το περίμενα από σένα ότι θα ήταν δυνατόν να σε σέρνει μια γυναίκα από τη μύτη. Με έχεις απογοητεύσει τόσο πολύ.», του είπε κουνώντας το κεφάλι της με μια έκφραση απογοήτευσης.
«Ο,τιδήποτε και να συμβαίνει μεταξύ εμένα και της Ευγενίας, είμαστε ενήλικες, ελεύθεροι και προπαντός υπεύθυνοι να αναλάβουμε τις ευθύνες των πράξεων μας. Τώρα, σε περίπτωση που ανησυχείς για τη δουλειά, σε πληροφορώ ότι έπρεπε να έχεις συνειδητοποιήσει μετά από τόσα χρόνια συνεργασίας ότι πάνω από όλα είμαι επαγγελματίας και ποτέ δεν μπερδεύω τα επαγγελματικά με τα προσωπικά. Άλλωστε εσύ το γνωρίζεις καλά αυτό και δεν θα έπρεπε καν να κάνεις οποιαδήποτε αναφορά γι’αυτό το θέμα.», της είπε ειρωνικά.
«Ξεχνάς μια βασική ειδοποιό διαφορά αγαπητέ μου. Εγώ ήξερα από την αρχή ποιος είσαι και παρόλα αυτά σου άνοιξα διάπλατα τον δρόμο για την δουλειά και την αγκαλιά μου. Η μικρή όμως Μάικ αγνοεί εντελώς το παρελθόν σου. Ποια νομίζεις θα είναι η αντίδραση της όταν το μάθει; Θα το βάλει στα πόδια σαν λαγός επειδή είναι μικρή και άβγαλτη. Και δεν θα φύγει μόνο από σένα αλλά και από το πρακτορείο μου. Στο σημείο αυτό είναι λοιπόν γλυκέ μου που επεμβαίνω εγώ σαν από μηχανής θεός επειδή θίγονται άμεσα τα συμφέροντα μου ως επιχειρηματίας που δεν θέλει να δει τους κόπους της να καταστρέφονται.»
«Μαρλέν είσαι πολύ φτηνή αλλά δεν πρόκειται να συνεχίσω αυτή την ηλίθια συζήτηση μαζί σου. Σέβομαι την κατάσταση σου η οποία είναι αξιοθρήνητη. Φεύγω από εδώ μέσα. Για τον Δικηγόρο και τον Τεό μην ανησυχείς. Θα τους ειδοποιήσω εγώ. Καλό βράδυ.», της είπε φεύγοντας και κλείνοντας νευριασμένος την εξώπορτα του σπιτιού της.
Η Μαρλέν απέμεινε μόνη με ένα μισογεμάτο ποτήρι στο χέρι να κοιτάει σαν χαμένη την κλειστή δρύινη πόρτα. Άρχισε να κλαίει γοερά και απελπισμένη εκσφενδόνισε το ποτήρι πάνω της και το έσπασε σε χιλιάδες μικρά κομμάτια. Πέρασε όλο το βράδυ της κουλουριασμένη σε μια γωνιά παραμένοντας ακίνητη στην ίδια ακριβώς θέση. Σε αυτή τη στάση την βρήκε πολύ νωρίς το πρωί η οικιακή βοηθός που είχε πάει για να καθαρίσει το σπίτι.
Η γυναίκα τρομαγμένη μήπως και είχε συμβεί κανένα κακό στην αφεντικίνα της, έσπευσε να καλέσει ασθενοφόρο αλλά την σταμάτησε η βραχνή φωνή της Μαρλέν που έβγαινε με δυσκολία από το στόμα της και την παρακαλούσε να της φέρει ένα ποτήρι νερό.
Όσα χρόνια δούλευε κοντά της και ήταν πολλά, πλησίαζαν ήδη τα δέκα, δεν την είχε δει ποτέ της σε αυτή την άθλια κατάσταση. Αντιθέτως, ήταν πάντοτε κομψή και περιποιημένη, ντυμένη στην τρίχα και πολύ απρόσιτη. Ευγενική μεν αλλά απροσπέλαστη. Κρατούσε τις δέουσες αποστάσεις και ήταν ζήτημα αν όλο αυτό το διάστημα που εργαζόταν κοντά της, της είχε πει συνολικά δέκα φράσεις. Αυτήν δεν την ενοχλούσε καθόλου βέβαια, αφού τόσα χρόνια που ξενοδούλευε σε σπίτια δεν είχε συνηθίσει σε διαφορετική συμπεριφορά αλλά με την Μαρλέν συνέβαινε κάτι εντελώς διαφορετικό. Η αποστασιοποιημένη στάση της δεν υποδήλωνε κάποιο είδος σνομπισμού ή αλαζονικής συμπεριφοράς αλλά της έδινε την εντύπωση πως η γυναίκα αυτή προσπαθούσε για κάποιο λόγο να μην συνδεθεί συναισθηματικά με κάποιον άλλο άνθρωπο και να παραμείνει οχυρωμένη στο γυάλινο κλουβί της μοναξιάς της.
