Γράφει η Άρια Σωκράτους
Πόσο μου λείπει η φωνή της μοναδικής και αθάνατης Μαλβίνας να διαπερνάει σαν όαση την ξερή έρημο της αμορφωσιάς, της αρχοντοχωριάτικής νοοτροπίας και της ψευτογκλαμουριάς που εξαπλώνεται ολοένα και πιο απειλητικά σαν επιδημητική νόσος στο ραδιοτηλεοπτικό πεδίο, δεν μπορώ να το εκφράσω με λόγια.
Πώς θα μπορούσα άλλωστε να περιγράψω έστω και με τον απύθμενο πλούτο της ελληνικής γλώσσας τη διανοητική ευφυία και την απίστευτη διορατικότητα αυτής της γυναίκας που ούτε η ίδια δεν είχε αντιληφθεί πόσα χρόνια μπροστά ήταν από την εποχή της;
Η αλήθεια είναι πώς πάντοτε έτρεφα μια ιδιαίτερη αδυναμία στην αξέχαστη Μαλβίνα Κάραλη, σε αυτή την απερίγραπτη και ιδιαίτερη προσωπικότητα με τον τσεκουράτο και γεμάτο οξύνοια εμπεριστατωμένο λόγο και αυτό το σπάνιο, το τόσο οξυδερκές μυαλό που βγαίνει ένα κάθε μία χιλετία.
