Οι άνθρωποι δεν θα πάψουν ποτέ να με εκπλήσσουν δυσάρεστα. Όσο καλά και να τους συμπεριφερθείς, όσο έμπρακτα και ανοιχτά τους εκδηλώσεις την αγάπη σου και την συμπαράσταση σου, οι περισσότεροι από αυτούς σε περιμένουν στη γωνία με το δάχτυλο στραμμένο προς το μέρος σου. Η κατηγορία ήταν, είναι και θα παραμείνει άγνωστη για σένα με τον κοινό πρακτικό και αθώο μυαλό αλλά πολύ καλά καρφωμένη και διανθισμένη με ποικίλα σενάρια επιστημονικής φαντασίας και με θεωρίες συνωμοσίας, στο δικό τους μυαλό.
Οι συνήθεις «δημόσιοι κατήγοροι» όμως αγνοούν επιδεικτικά ένα βασικό παράγοντα. Το γεγονός πως όταν χρησιμοποιείς τον δείκτη του χεριού σου για να επιρρίψεις ευθύνες σε κάποιον και να τον χλευάσεις με τον χειρότερο τρόπο στα μάτια τρίτων που ουδεμία σχέση έχουν με την μεταξύ σας διένεξη, τα υπόλοιπα τρία δάχτυλα του χεριού τους υποδεικνύουν εσένα και όχι τον υποτιθέμενο αντίπαλο σου.
Το θλιβερό για αυτούς είναι πως ίσως ποτέ δεν πρόκειται να συνειδητοποιήσουν το μέγεθος του κακού που πρωτίστως οι ίδιοι προκαλούν στον εαυτό τους και δευτερευόντως στο αντικείμενο του μένους και της οργής τους.
Γι’αυτό προτού γίνουμε δικαστές και αδέκαστοι κριτές του οποιουδήποτε θεωρήσουμε ότι μας έβλαψε, ας αναλογιστούμε και το μέγεθος της δικής μας ευθύνης, καθώς και τον αντίκτυπο που θα έχει αυτή η πράξη μας προς τον ίδιο μας τον εαυτό.
Τελικά μήπως εκείνος ο κακός και φθονερός «άλλος» είναι ο ίδιος μας ο εαυτός; Ας το ψάξουμε λίγο καλύτερα.
No comments:
Post a Comment